Κιρσοκήλη είναι η ελικοειδής διάταση των φλεβών του όρχεως. Πιο συχνά παρατηρείται στον αριστερό όρχι και αυτό οφείλεται σε ανατομικούς λόγους.
Η κιρσοκήλη εμφανίζεται στην εφηβεία, σε ποσοστό 15% των εφήβων.
Οι φλέβες επιτρέπουν την κίνηση του αίματος από την περιφέρεια του σώματος προς το κέντρο και από τις μικρότερες προς τις μεγαλύτερες φλέβες. Η αντίστροφη αυτή κίνηση του αίματος επιτυγχάνεται χάρη σε βαλβίδες που έχουν οι φλέβες. Όταν ανεπαρκούν οι βαλβίδες, το αίμα παλινδρομεί από τις μεγαλύτερες προς τις μικρότερες και από εκεί στον όρχι· αυτή η κατάσταση έχει ως συνέπεια την κιρσοειδή διεύρυνση των σπερματικών φλεβών και τη παλινδρόμηση του φλεβικού αίματος στον όρχι.
Η κιρσοκήλη μπορεί να προκαλέσει:
- Ήπια συμπτώματα πόνου ή αισθήματος βάρους ή δυσφορίας στον όρχι.
- Να εμποδίσει την ομαλή ανάπτυξη του όρχεως.
- Να επηρεάσει το σπέρμα και συνεπώς τη γονιμότητα.
Συνήθως, η κιρσοκήλη ανακαλύπτεται τυχαία από τον ίδιο τον ασθενή ή τον γιατρό. Στην ψηλάφηση του όρχεως, δίνεται η εντύπωση μιας μαλακής μάζας, η οποία δεν έχει σαφή όρια. Χαρακτηριστικό είναι ότι η μάζα αυτή μειώνεται, όταν ξαπλώσει ο ασθενής, ενώ μεγαλώνει στην όρθια θέση και στην αύξηση της πίεσης μέσα στην κοιλία.
Η επιβεβαίωση γίνεται με υπερηχογραφικό έλεγχο.
Η κιρσοκήλη πρέπει να θεραπεύεται σε:
- παιδιά, στα οποία τεκμηριωμένα, με υπερηχογραφικό έλεγχο, φαίνεται πως υπάρχει καθυστέρηση στην ανάπτυξη του όρχεως.
- παιδιά με συμπτώματα πόνου ή ενοχλήσεις.
- σε άντρες με επηρεασμένο σπέρμα, που έχουν κλινική κιρσοκήλη και υπογονιμότητα για 1 τουλάχιστον χρόνο.
Η αντιμετώπιση της κιρσοκήλης είναι χειρουργική. Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να γίνει ανοιχτά ή λαπαροσκοπικά ή με μικροχειρουργική. Με την πάροδο των χρόνων έχουν αναπτυχθεί διάφορες μέθοδοι, που κάθε μία έχει διαφορετικά μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα.