Φίμωση

Φίμωση είναι η στένωση του στομίου της ακροποσθίας (του δέρματος που καλύπτει τη κεφαλή του πέους), με συνέπεια την αδυναμία αποκάλυψης της βαλάνου κατά την έλξη της ακροποσθίας.

Κατά τη βρεφική ηλικία, η ακροποσθία είναι συνήθως προσκολλημένη στη βάλανο του πέους και συνεπώς δεν μπορεί να τραβηχτεί. Άρα η μη ανασυρόμενη ακροποσθία άρα σε μικρά παιδιά δεν είναι ασθένεια, αλλά ένα φυσιολογικό στάδιο της ανάπτυξης στα αγόρια και δεν απαιτεί θεραπεία. Τελικά, μόνο το 5 – 10 % των παιδιών ηλικίας άνω των 3 χρόνων πάσχουν από πραγματική φίμωση.

Θεραπεία

Μη χειρουργική

·  Ασκήσεις τεντώματος της ακροποσθίας. Κατά το απαλό τέντωμα, το δέρμα που βρίσκεται υπό ένταση διευρύνεται αναπτύσσοντας πρόσθετα κύτταρα.

·  Τοπικές στεροειδείς κρέμες είναι συχνά αποτελεσματικές και θα πρέπει να ληφθούν υπόψη πριν από επέμβαση.

Χειρουργική

Η χειρουργική αντιμετώπιση της φίμωσης λέγεται περιτομή και στα παιδιά γίνεται υπό γενική αναισθησία. Η περιτομή αφορά στην αφαίρεση κυκλοτερώς του στενεμένου δέρματος και στην τοποθέτηση απορροφήσιμων ραμμάτων, που ενώνουν τη βάλανο με το δέρμα. Τα ράμματα αυτά πέφτουν μόνα τους μετά από 15-25 ημέρες.

Μετά την επέμβαση είναι σημαντική η τοπική καθαριότητα. Στο διάστημα των πρώτων ημερών το πέος είναι διογκωμένο λόγω του φυσιολογικού αιματώματος και συχνά υπάρχει αιμορραγία λίγων σταγόνων από τα σημεία των ραμμάτων τις πρώτες ημέρες. Ο πόνος συνήθως είναι ελάχιστος μετεγχειρητικά. Οι σπάνιες επιπλοκές (<1%) είναι η αιμορραγία, η ανάπτυξη αιματώματος, το κακό αισθητικό αποτέλεσμα, το στένωμα του έξω στομίου της ουρήθρας, τα συρίγγια της ουρήθρας με το δέρμα και η ανάπτυξη σοβαρής φλεγμονής.